Ya siz nerede olacaksınız ?

İyi ki Milliyet blogları var. Basında çocuklarımızı inciten onca haberden sonra onların güzel etkinliklerine kim aldırış ediyor? Etmezler. Çocuklar resim sergisi açmış. Ee bir bardak suda fırtına koparmaya yetmez bu haber. Onun için diyorum. İyi ki Milliyet blogları var. Çocuklarımızın Resim sergisini; ÇOCUKÇA'yı gezeceksiniz değil mi? 30 Ocak'a kadar açık. Siz iyisi mi 27 Ocak 2007 Cumartesi gidin sergiye.

Neler mi var sergide? Hiç bir baskı konu zorlaması ve yönlendirme olmaksızın Simay Başık, Nisan Biçer, Elif Yıldıran ve Tuğçe Daloğlu'nun özgürce çizip boyadığı resimler. Nisan, Simay, Elif ve Tuğçe'nin "çalışmaları bizlere yaratıcılığın, gözlem gücünün doğuştan gelen yetilere nasıl dayandığını gösteriyor" diye bir açıklama yapılmış panolardan birinde. Ben bu noktada biraz çekimser kaldım. Çizmek ve güzel resimler yapmak sadece gözlem gücünün doğuştan gelen yetenekle birleşmesi sonucu mu oluşur? Gözlem gücü çok kuvvetli nice gizli yetenekler gelmiş geçmiştir mavi gezegenimizden. Olanak verilmesi, çocuğun kendini özgürce ifade edebilmesine olanak verilmesi hatta resim yapması konusunda cesaretlendirilmesi de önemli değil midir? Elinden toz bezi eksik olmayan bir annenin çocuğunun yeteneklerini de özgürce çizme boyama arzusunu da öldüreceğini düşünüyorum.

Ya resim kağıdı ve boya kalemleri olmayan yoksul çocuklar? Yetenekli olabilirler elbette ve bulundukları koşullardaki gözlem güçleri de ister istemez gelişmiştir. Ama bu çocukların resim yapmaya ne zamanları ne de olanakları vardır. Yeteneği inkar etmiyorum elbette ama su içtiğimiz ve yemek yediğimiz kadar resim de yapmak en doğal hak ve özgürlüğümüzdür desem yanlış mı olur? Resim yapmak, şarkı söylemek, gülmek... Nereden nereye diyorsunuz değil mi? Çizememek ve dışarı vuramamak durumu sadece doğuştan gelmesi gerekli yetilerin eksikliği ile açıklanabilir gibi anladığım bu yaklaşımı kabul etmem mümkün değil. Bundan yarım asır önce ilkokulun birinci sınıfında çöpten adam resmini evet evet hani şu bir yuvarlak kafa ve tek çizgilik gövde ve ondan çıkan ikişer adet kol ve bacak uzantılarını çizemeyen bir çocuk tanımıştım. Neden çizemiyordu o zaman, o çocuk aklımla çözememiştim ama ben de en az onun kadar üzülmüştüm. Yıllar sonra ayırdına varabildim çocuğun neden çizemediğini. Öyle büyük aile sorunları varmış ki o sıralar kendini boşlukta sallanan bir kukla gibi hissediyormuş arkadaşım. Şimdi kim olduğunu bilseniz hayret edersiniz. Öyle yaratıcı, öyle güzel resimler yapıyor ki.
Evet ne diyorduk bu genç ressamlarımız için. "Onlar korkmadan, öğretmenlerine beğendirme kaygısı taşımadan cesaretle duygularını ifade ettiler, resim yaptılar" diyor panoda. Ama asıl sözü bu sergiyi izleyen çocuklara vermek isterdim doğrusu. Televizyondaki ve basındaki dikkatsizce seçilmiş tiplere özeneceklerine çocuklarımız bu sanatçı arkadaşlarınna özenseler ne güzel olur. Söylersem gülmeyin ama ben de oradaki pek çok resme özendim. Mesela bisikletli bir kız çocuğu var. İşte öyle bir resim çizmek isterdim. Sonra ip atlayan balon uçuran çocuklar var ki bu bana çocukluğumu hatırlattı. Belki siz de hatırlarsınız kim bilir?
Ali Suavi sokaktaki "ÇOCUKÇA" resim sergisine uğramışken saat 15.00'de SONKİŞOT adlı oyunu izlemeye ne dersiniz? Tüm geliri Nesin Vakfi'na bırakılacakmış gösterinin. Öğrencilere 10 YTL büyüklere ise 15 YTL.
"Serhat Ozcan tek kisilik gosterisi "Son Kisot" ile 27 Ocak Cumartesi saat 15:00'te Nazim Hikmet Kültür Merkezi'nde... Siz dostlarimizi da aramizda gormek dilegiyle..." diyorlar broşürde.
Cumartesi günü ben orada olacağım. Oğuz Atay'a öykünerek sorsam:
Ya siz nerede olacaksınız sevgili dostlar?
Hepinizin bir akrabası, tanıdığı çocuklar vardır mutlaka. Benden hatırlatması. Şimdilik hoşçakalın.
Nâzym Hikmet Kültür MerkeziOsmana?a Mahallesi Ali Suavi Sok. No:70216 41439

http://www.nazimhikmetkulturmerkezi.org/

http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=23011